Over vernieuwing

Een vriendin vroeg mij laatst: “Waar ben je vol van?”

Een mooie vraag. Het antwoord op die vraag geeft je namelijk een inkijkje in datgene waar je ‘vervuld’ van bent. In het Engels: waar je fulfillment in ervaart.

Vervuld zijn van iets geeft een diep gevoel van ‘dat het goed is’. Dat je hart en ziel erin zitten. Dat het ‘door je heen’ komt, en echt bij jou past. Het is echt jouw ding, en je haalt er ook betekenis uit.

Dat is dus iets anders dan ‘excitement’.  Excitement gaat over ‘leuke dingen doen’, zoals naar een festival gaan, vakanties, nieuwe spulletjes kopen. Je zou kunnen zeggen de vele dingen die vanuit onze consumptiemaatschappij/social media naar ons toe worden gepusht.  Kreten als: Work hard, play hard. Koop dit! Doe deze challenge! Set your goals, and then crush them.

Het is, vind ik, belangrijk het verschil tussen vervulling en excitement te kennen. Voor je het weet ga je namelijk mee in maalstroom van onze cultuur, je directe omgeving, de waan van de dag, en ben je zaken aan het najagen en verzamelen die wel exciting zijn (plezierig, comfortabel) maar die je uiteindelijk steeds meer uithollen, en je met een leeg gevoel achterlaten. We kennen allemaal het voorbeeld van de BN’ers die ogenschijnlijk alles ‘hebben’, en echt wel een exciting leven hebben, maar diep ongelukkig zijn door het gebrek aan vervulling.

Er zit bij excitement trouwens een extra addertje onder het gras: er bestaat zoiets als de mimetic desire theorie (ik blijf toch de sociaal psycholoog ;-). In het kort: We denken dat iets óns blij gaat maken, omdat we ánderen er blij van zien worden. Volgens deze theorie zijn onze verlangens dus sterk beïnvloed door onze directe omgeving.

Het doet me denken aan een anekdote die een vriend aan me vertelde: een kennis van hem, man in de Quote 500, werd enkele jaren geleden dodelijk ziek. Het enige dat hij nog deed in zijn laatste weken voor zijn dood, was in zijn ochtendjas de hele dag Netflix kijken.

Zijn leven was gevuld met spullen en excitement. Vervulling was echter ver te zoeken

Terug naar nu. De maand april. De lente.

De nieuwe bladeren staan op ontspringen. Er heerst een soort spanning in de lucht.

De tijd van vernieuwing.

Vernieuwing die zich door jou heen ook wil uitdrukken. En het mooie is: als dat lukt is er een grote kans dat die vernieuwing ook vervulling met zich meebrengt.

Om tot die vernieuwing te komen. Om dus écht te groeien in de diepte als mens, is het wel noodzakelijk dat er ruimte is voor die vernieuwing.Er zijn immers genoeg zaken die continu doorgaan: administratie, boodschappen doen, cijfers aanleveren, de tuin bijhouden, kinderen halen en brengen. Noem maar op.

Blijf je teveel doordraven in die continuïteit, dan laat je de vernieuwing niet toe. Je bent een gesloten systeem geworden (zoals in de vorige blog te lezen was). En zou je kunnen zeggen: je mist dan een kans op groeiseizoen als mens. We zien vaak dat als je een paar jaar achter elkaar deze kans mist, dat die vernieuwing zich dan ophoopt en zich uit als een crisis in je leven. ‘Opeens’ loop je mijlenver uit de pas in je relatie, werk en in je gezondheid….Hoe heeft het zover kunnen komen? Nou, vaak omdat er te weinig ruimte is om die vernieuwing, die er echt wel is elk jaar, kijk maar naar de blaadjes aan de bomen, om die vernieuwing in onszelf, als mens te ervaren. En je kan de ballon even onder water houden, maar op een gegeven moment komt hij toch boven. Soms in minder leuke vormen als ziekte, scheiding, of ontslag.

Wat te doen om die vernieuwing, en daarmee de vervulling, wél toe te laten in je leven?

Rust, stilte, ruimte.

Er zijn een aantal voorwaarden die de kans vergroten dat deze vernieuwing wel tot je doordringt. Het lastige is wel: je moet daarin vaak een beetje tegen de stroom van de maatschappij in roeien.

Goed om de volgende zaken in de gaten te houden:

Allereerst is er dit: Vervulling dient geen direct doel

En dingen die niet direct een doel dienen, worden vaak een beetje gek aangekeken in onze maatschappij. Je bent net lekker bezig met ontdekken, beter worden, verdiepen, en dan krijg je dingen te horen als “Begin niet aan iets voordat je het einddoel in zicht hebt! Waar doe je het dan voor? Wat levert het je op? Wat heeft het voor nut?”

Als jij het vervullend vind om in de stilte in een bos te lopen, vooral doen. Het dient niet direct een maatschappelijk doel, er wordt niet een bedrijf rijker van, je gezin of bedrijf heeft je liever dichtbij hun, dus… : je zal er weinig aanmoediging of applaus voor krijgen.

Het is echter geen reden om het te laten.

Ten tweede: Zorg voor rust, stilte en ruimte

Een 100 meter sprinter stopt niet direct na de finish. Hij loopt nog even door. En komt dan pas tot stilstand. Zo is het in onze levens ook. Na je werk kan je niet meteen stil zijn. Je moet eerst uitrusten. Na het uitrusten kun je pas tot rust komen. Veel mensen komen aan deze stappen niet toe in hun leven. Ze zijn vaak na een vakantie van twee weken uitgerust, maar zijn aan rust nog niet toegekomen. De chronische fuckup van deze tijd is dat men te weinig rust neemt, en daardoor niet aan de volgende stap toekomt.

En dat is een belangrijke stap: stilte. Gewoon even stil zijn, niets doen, in een stoel zitten.

Als het stil wordt, kun je vaak beginnen te voelen wat er in je lijf gebeurt. Dan, als het lang genoeg stil is, komt er iets bij de stilte. Je zou dat ruimte, of leegte kunnen noemen. Het is in die ruimte dat die vernieuwing tot je komt. Ideeen komen tot je. Je bedenkt ze niet. Die ideeen, fascinaties, nieuwsgierigheid, daarmee in contact staan. Dát is vervullend!

Uitrusten.        Rusten.      Stilte.         Ruimte.

Pas als we als mens in contact met de ruimte komen, ontstaat er aansluiting op de vernieuwing. Veel mensen hebben dit al eens ervaren, bijvoorbeeld als ze onder de douche staan, en opeens is die ruimte er en komt er een goed idee tot ze.

Dat is wat ik bedoel.

Ik ben zelf constant bezig met ‘lege’ blokken creëren in mijn agenda. Anders is er in mijn leven simpelweg te weinig ruimte om die vernieuwing toe te laten.Het lijkt te lukken.  Ik voel het enthousiasme weer van dat jongetje van vroeger weer. Dat eindeloos ballen sloeg en rondjes golf speelde. Dat uren oefende om op een eenwieler te kunnen rijden. Ik voel ook de frustratie soms, als huishoudelijk gedoe, of ‘aardse’ zaken, me afhouden van die creatie/die vervulling en vernieuwing.

Ik ben benieuwd waar jij die drang tot vernieuwing in voelt. En wat voor plek je het geeft in je leven? Kun je er ruimte voor maken? Of sneeuwt het telkens onder?

Voel je vrij je vragen te mailen naar jaap@jaapduin.nl of stel ze op instagram.

Heb een goede aprilmaand.

Tot snel.

Beste groet,

Jaap

ps: (Toch even een hommage aan Wim de Bie, net overleden. Zijn creatie,  O.Den Beste, leraar Duits in ruste,  had een ontzettende hekel aan dezelfde lente die ik zo bejubel. Wat een briljante sketch. Wat een briljante maker, iemand die constant zich vernieuwde en zorgde voor vernieuwingen)