De Economie van Streven

We gaan de ‘vakantieperiode’ in. Juli, augustus. Een periode waar veel mensen naar uitkijken.

Dat gegeven alleen al is interessant.

Blijkbaar ben je ergens moe door geworden?

Komt dat doordat er simpelweg ‘teveel te doen’ is? Of wordt je meegesleurd in een richting van je organisatie/bedrijf die energie kost.

Komt het omdat je relatie met je levenspartner niet lekker loopt?

Of heb je gewoon even geen idee waardoor het komt, maar ben je gewoon moe?

Moeheid lijkt erbij te horen in onze ‘Economie van het Streven’. Een mooie term die oud topsporter (en toevallig ook mijn nichtje) Merel Steinweg laatst muntte in een gesprek hierover.

We zitten in een wereld waarin “streven” enorm wordt aangemoedigd. Een grote rol speelt daarin de (sociale) media. Op Linkedin zie je alle zakelijke successen. Op Instagram zie je de perfecte interieurs en lichamen. En op Facebook, …dat weet ik niet, want daar kom ik niet meer.

Een paar minuten op die platforms, en je bent ondergedompeld in een pan met streefvloeistof die de rest van de dag aan je blijft kleven.

En voor je het weet wordt dat je identiteit. Dringt die vloeistof door je huid heen, in je aderen, pompt zich rond in je lijf. En vertaalt zich in daden en woorden die allemaal dezelfde kleur hebben.

Je bent een streefmachientje geworden…

Dat streven kan zich trouwens richten op zowel ‘gezonde’ als ‘ongezonde’ dingen.  Ongezond: veel stress, werk, ongezond eten, drank & drugs. Gezond: sporten, mediteren, yoga, ijsbaden, etc.

De grondtoon is dezelfde: het is er een van streven. En waarom doen we dat precies?

Om harder te kunnen knallen in onze baan, waar we eigenlijk energie verliezen?

Veel cliënten van mij zijn aangekomen op de resultaatplek van een leven, of lange periode van streven. Er is ‘succes’, er zijn huizen, auto’s, gezinnen, er is vaak financiële rijkdom, en soms zelfs ook nog een enigszins gezond lichaam.

En toch…

En toch blijkt, aangekomen op die plek, dat er iets knaagt.

Er is ‘excitement’ (plezier, spanning) maar geen ‘fulfillment’ (voldoening, vervulling).

Het is de man die in een huis gevuld met spullen zichzelf nog steeds leeg van binnen voelt.

Het is de influencer die zichzelf slechts opgevuld ziet door aandacht en likes.

Het is het kopen van de droomauto, het droomhuis, het landen van wéér een grote deal, maar eigenlijk geen lol meer voelen.

Er is wel leegte. Er is geen ruimte.

Er is wel eenzaamheid. Er is geen relaxt alleen zijn.

Je beweegt wel naar het centrum van de langspeelplaat van het leven toe, maar eens in de zoveel tijd kom je een groef van kindspatronen tegen. En ja, dat zijn vaak pappa en mamma dingen, trauma’s, oude compensatiepatronen die nu niet meer helpend zijn.

Het is een valkuil om, als je in de groef terecht komt, te gaan streven. Ik zie mensen dan dingen doen als excessief sporten (trainen voor de marathon of ironman!), of juist veel dingen kopen, of zichzelf te verliezen in ceremonies/koudebaden/drank & drugs & seks/coaching/ontwikkelingsboeken/seminars.

Het is eigenlijk het ontwijken van wat je werkelijk moet aankijken.

Je zit in de groef.

Bram Vermeulen schreef er een prachtig nummer over. Het heet ‘Jan’. Een paar regels eruit:

 

Jan, ben je nu tevreden dan?

Nu je alles hebben kan.

Nu je alles kopen kan.

Overal te veel van hebt Jan.

Alles wat je ondernam daar kwam meer van.

Arme Jan.

Rijke Jan.

Arme rijke Jan.

Het leven is een groef waar je niet uit kan.

 

Als je in die groef bent beland, en degene die dit leest en in zo’n groef zit, herkent dit meteen, zit er maar één ding op:

Je moet iets gaan doen dat ik ‘Het Werk’ noem.

Het Werk gaat over het aankijken van je karakter, de grillen van je persoonlijkheid leren kennen. Je zou kunnen zeggen: volwassen worden.

En ik durf te zeggen dat ik kan voelen of een persoon Het Werk doet. En waarschijnlijk kun jij dat ook.

Er is namelijk iets voelbaar, iets van ruimte. Vaak in de vorm van zelfspot, een jeugdigheid, een kracht vanuit souplesse.

Die persoon is verder gegroeid dan alleen wilskracht en PERSOONLIJKE groei. Hij is doorgegroeid naar een ruimere plek die gaat over GEZAMENLIJKE groei.

Dat is leuk, want dan voel ik veel meer verbinding, lol en warmte in het contact.

Duurzaam bijdragen aan die gezamenlijke groei (dat is dus niet jezelf uitputten) kan alleen als je iets bijdraagt vanuit de juiste plek.

Het is niet een plek van streven.

Het is de plek die je als kind waarschijnlijk al innam.

Het is een plek van helderheid, je natuurlijke talent, een onontkoombare plek in lijn met je voorouders. Verbonden dus met een groter vaatje dan alleen het wilskrachtvaatje.

Het is het antwoord op de vraag:

“Wat vindt er leuk om te gebeuren als jij er bent?”

Het is die plek, die ruimte, die je herkent als je in je eentje op de berg in Georgië zit.

Voordat je bij die plek aankomt moet je wel eerst uitrusten en stil worden.

Pas dan komt er die ruimte.

Dat is wat ik je kan bieden op deze reis.

Rust, stilte, ruimte.

De reis naar Georgië is van 2-9 september.

Een week wandelen en slapen in de verstilde bergen van de Kaukasus, zonder telefoons, zonder camera’s, zonder horloges. De groep bestaat uit alleen mannen.

Als dit je aanspreekt, mail me dan even op jaap@elementsexpeditions.com.

We plannen een ontmoeting in, en kijken of de reis naar Georgië past in je leven.